Na een zalige, maar (veel te) korte trip naar Noorwegen ben ik de laatste twee weken nog enkele keren naar de Voerstreek gegaan. Altijd is er wel iets te zien of te filmen, dus ook deze keren.

In de vijver aan het kasteel van ’s Gravenvoeren in Altenbrouck zit een meerkoetvrouwtje al een tijdje op haar eieren. Terwijl het vrouwtje broedt, blijft het mannetje actief bezig. Toen het mannetje even weg was van het nest om waterplanten te zoeken, wandelde ik heel voorzichtig naar een boom vlakbij het nest, en zette daar mijn statief neer. Het vrouwtje bleef rustig op haar eieren zitten, en enkele minuten later kwam het mannetje terug, mét een rietstengel in zijn snavel om het nest wat te fatsoeneren. Lang zal het niet duren vooraleer de eitjes uitkomen. Meerkoeten zijn nestvlieders, dus verlaten onmiddellijk hun nest om met pa en ma mee op zoek te gaan naar voedsel. Hoewel meerkoeten voornamelijk waterplanten eten, zoeken ze, zéker als ze jongen hebben, ook naar heel wat insecten, slakken, kikkervisjes,… Hier zit meer energie in, wat uiteraard beter is voor de jongen. Van oorsprong zijn meerkoeten trouwens echte moerasvogels, die lobben op hun tenen hebben om hun gewicht beter te verdelen wanneer ze op drijvende waterplanten lopen. Waterhoentjes lijken wat op meerkoeten, maar zoeken vaker hun voedsel op de oever. Bij hun zijn de lobben dan ook afwezig. Een klein, maar belangrijk verschil tussen twee soorten die er op het eerste zich heel gelijkaardig uitzien…

Vlakbij de vijver huppelde nog een haas rond, op zoek naar lekkere kruiden. Hoogstwaarschijnlijk heeft de haas al jongen, maar net als bij de meerkoet zijn de jonge haasjes nestvlieders. Dit wil zeggen dat ze met vacht en open oogjes geboren worden, en zich al onmiddellijk kunnen voortbewegen. Moederhaas komt maar een tweetal keer per dag naar het jong om dit te zogen. Helemaal anders dan het konijn, dat kaal en blind in het hol geboren wordt en continu warm moet gehouden worden door de moeder.
En iets later kwam ik nog een ree tegen dat in de met boterbloemen begroeide weide op zoek was naar voedsel. Op dit ogenblik krijgen de reeën hun jongen. Net als de hazenjongen zijn dit ook nestvlieders die zo weinig mogelijk bezocht worden door de moeder om ontdekking door roofdieren te voorkomen. Juist daarom is het zo belangrijk om van jonge haasjes en reeën af te blijven als je ze tijdens een wandeling tegenkomt!

Vooraleer ik de schuiltent inkroop, wandelde ik nog even naar een dassenburcht in een weide vlakbij. Plots kwam recht voor mij uit het struikgewas een das tevoorschijn. Ik kon hem even filmen, maar zo geïnteresseerd als ik was in de das, zo waren de koeien geïnteresseerd in mij. Terwijl ik aan het filmen was kwamen ze dichter, en met drie begonnen ze te knabbelen aan mijn rugzak. Je kan hun gesnuif goed horen op het filmpje. Wegjagen ging niet, want dan zou ook de das weggejaagd worden… En terwijl die drie koeien aan mijn rugzak knabbelden, was de stier zich ook volop aan het uitleven op een andere koe… Tis lente voor iedereen…

Toen het bijna donker werd was het tijd om in de schuiltent te kruipen. Twee dassen kwamen tevoorschijn en lieten zich even bekijken, en iets later passeerde een das die net hooi op de lokale mesthoop was gaan verzamelen om zijn burcht wat gezelliger te maken. Zo een mesthoop in de buurt is voor de dassen een zaligheid, een permanente bron van zacht materiaal om de kamers in de dassenburcht te bekleden.

En alsof dat nog niet genoeg was begonnen wat later dan ook nog eens de jonge pas uitgevlogen bosuilen boven mijn tent te roepen, ze kunnen al vliegen maar vertrouwen toch nog altijd op verse muis die pa en ma ’s nachts komen aanvoeren…

Aan de rechterkant van dit scherm kan je je mailadres ingeven, zodat je op de hoogte gehouden wordt van volgende berichten!