Edelherten zijn de grootste herten die bij ons in België voorkomen. Het meest indrukwekkend zijn ze in september-oktober, wanneer de bronsttijd losbarst. Toch is het ook nu de moeite om naar edelherten te zoeken. Enkele weken geleden was ik in een stuk bos in de Ardennen, en zag ik overal sporen van deze imposante dieren. Af en toe kon ik zelfs een glimp opvangen. Ik besloot vandaag om terug te keren, om een poging te wagen de herten op beeld vast te leggen. Het ideale beeld zou een moeder met jong zijn. De in mei geboren jongen zijn ondertussen al redelijk groot, net iets kleiner dan de volwassenen, maar dragen nog altijd hun typische witte vlekken.

Die witte vlekken hebben de meeste jonge hertachtigen. Ze imiteren de zonnestralen die tussen de boomtoppen op de bosgrond neerdalen, en bieden dus de perfecte camouflage als het jong ligt te rusten. De moeder is dan wel in de buurt, maar gaat niet continu bij haar jong liggen. Logisch, de jongen hebben al open oogjes en een vacht vanaf de geboorte, dus ze moeten al niet warm gehouden worden. En hoe vaker de moeder in de buurt van haar jong is, hoe groter de kans dat ze door roofdieren worden ontdekt. Dus, afstand houden is voor de moeder de boodschap, maar toch in de buurt blijven.

Na een halfuurtje wandelen zag ik plots een lichtbruine vlek bewegen in de verte tussen de bomen. Door de verrekijker zag ik duidelijk dat het een edelhert was. Ik sloop wat dichter, en ontdekte plots een tweede, wat kleiner hert! Moeder en jong! Toen ik dan nog wat dichterbij was gekomen, bleek er ook nog een mannetje bij te lopen. Er was amper wind, en de weinige wind die er was blies van de edelherten weg. Hoewel ik al redelijk dicht was, konden ze mij hierdoor niet ruiken. Dit gaf mij de kans om enkele mooie beelden te maken, net de beelden die ik wilde hebben!

In september zal ik hier ongetwijfeld terugkomen, dan met als doel de vechtende edelhertmannetjes te filmen! Vul hieronder je mailadres in, zodat je op de hoogte gehouden wordt!