Samen met Stéphanie, een stagiaire uit Nederland, trok ik deze week naar Sint-Lambrechts-Herk, op amper 500m van mijn deur. Een grappig, maar ook wel een beetje een zielig verhaal, want een jong vosje was met zijn hoofd vastgeraakt tussen de omheining rond een grote tuin.
Deze pechvogel zat met zijn hoofd vast in een omheining.
De eigenares van de villa wist ons te vertellen dat ze de dag ervoor een gat in de omheining met draad had dichtgemaakt, en ’s morgens werd het vosje gevonden. Het rare was dat het vosje, amper enkele weken oud, van binnen de omheining naar buiten probeerde te lopen. Dit zou willen zeggen dat er waarschijnlijk een burcht ín de tuin van de mensen was. De mevrouw wist dit niet en vond het allemaal maar niks dat deze beesten in haar tuin rondliepen…
Enfin, de eerste zorg was het vosje. Het vosje gewoon terugtrekken bleek niet te lukken, daar was de kop wat te groot, of de maasopening van de omheining net wat te klein voor. Daarom ging Stéphanie naar de andere kant van de omheining, en duwde ze voorzichtig eerst de oortjes door, zodat ik aan het achterlijf kon trekken en het vosje eindelijk bevrijd was! In het Natuurhulpcentrum lukt het grootbrengen van jonge vosjes wel goed, maar échte vossenouders zijn nog altijd beter dan wij als surrogaat-papa of -mama dus besloten we toch nog om even na te gaan of we de burcht niet konden vinden. En dan, vlakbij de opening in de draad, verscholen tussen (dik!) struikgewas zagen we het hol. Ik kroop op handen en knieën door de struiken tot aan de opening van de burcht, en daar lieten we het jong terug vrij. Onmiddellijk spurtte het het hol in, en ik ben er van overtuigd dat het terug geaccepteert wordt door de de moeder.
Hieronder een klein filmpje:
