In Ethiopië was het de bedoeling om zoveel mogelijk dieren te observeren en, als het enigszins kon, ook DNA-stalen te verzamelen. Kleine vogels konden we vangen met mistnetten, maar voor de grotere vogels bouwden we een zelfgemaakte val. Op de lokale markt sprokkelden we al het nodige materiaal bij elkaar. Alleen al dit was een hele opgave. Gaas, nagels, planken, een hamer,… we moesten het allemaal zien te vinden in een wirwar van kleine winkeltjes, en uiteraard wilde iedereen wel iéts verkopen aan een groepje blanken.

Uiteindelijk, met de hulp van onze chauffeur Messay lukte het ons om alles te verzamelen, en konden de constructiewerken beginnen. Eddy’s verleden als bouwvakker kwam weeral goed van pas, en met het verzamelde materiaal, aangevuld met enkele droge takken, knutselde hij een goed werkende val in mekaar. De val was ongeveer 1m x 1m, en de bovenkant staat open. Landt de vogel in de val, dan klapt de bovenkant dicht. Zo gezegd, zo gedaan, en de val werd in het basiskamp op een open stukje klaargezet. Stiekem hoopten we een gier te kunnen vangen, en als lokaas gebruikten we wat slachtafval.

Slachtafval halen voor onze life-trap

Héél lang moesten we niet wachten. In de hoge bomen rond het kamp vloog geregeld een koppeltje waaierstaartraven rond. Deze soort is een van de kleinere ravensoorten, ongeveer zo groot als een kraai. Net als bijna alle andere kraaiachtigen zijn het opportunisten, en al vanaf het moment dat we onze val opstelden, zagen we ze geïnteresseerd loeren naar het aas in de val. Al snel dook een vogel naar beneden, huppelde eventjes rond de kooi, sprong dan op de rand van de kooi, om vervolgens mooi, zoals gepland, in de val te springen. Onmiddellijk klapte de bovenkant dicht en zat de vogel gevangen! Met een spurtje liepen we naar de vogel en haalden hem voorzichtig uit de kooi. We namen enkele vleugelmaten, trokken wat veren voor het DNA en knipten een klein stukje staartpen af, zodat de vogel vanop afstand te herkennen zou blijven. Vervolgens lieten we de vogel terug vrij. Al snel vloog hij terug naar zijn partner, en gedurende de rest van de expeditie konden we “onze” raaf nog geregeld rond het kamp zien vliegen. Al bleef hij wel weg van onze val…

Hieronder kan je een filmpje zien. Bedankt weeral aan Geert Palmaerts voor de voice-over!

Uiteraard hoopten we op meer. In het kamp was het niet open genoeg voor gieren om te landen, dus herplaatsten we de val naar een meer open terrein in de savanne. Het slachtafval plaatsten we goed in het zicht, en vanaf dan was het wachten. Ook nu weer moesten we niet lang wachten, want twee oorgieren circelden al snel boven de kooi.  Helaas landden ze net naast de kooi, maar in de val zelf durfden ze niet gaan. Waarschijnlijk was de kooi te klein. Maar hoedanook, wel indrukwekkend om deze enorme vogels van dichtbij te kunnen zien!

Deze slideshow vereist JavaScript.

De dag erna was het de bedoeling om opnieuw een poging te wagen, maar de val lag in stukken vaneen, en het aas lag verspreid over de vlakte… Overal in het zand hand- en pootafdrukken van de kleine, maar sterke daders: bavianen!

De meeste aandacht ging natuurlijk uit naar nachtzwaluwen. In een volgende blog laten we zien hoe we de baltsroep van mannetjes nachtzwaluwen richting de mistnetten lokken. Om op de hoogte te blijven kan je hieronder of hiernaast je mailadres ingeven.