Toen we in januari in Ethiopië waren om een grondige inventarisatie te maken van alles wat er leeft in het Nechisar National Park, gebruikten we natuurlijk ook mistnetten om vogels te vangen. Enerzijds puur om te kijken welke soorten we konden vinden, maar anderzijds ook met de bedoeling de gevangen vogels te kunnen ringen in de hoop er ooit nog iets van te horen te krijgen en zo bij te leren over de leeftijd, migratie,… van de vogels.
Vlakbij ons basiskamp waren de hot-springs. Dit zijn natuurlijke warmwaterbronnen waar de lokale bevolking zich dagelijks kwam wassen. Wij probeerden dit ook, maar het water was voor ons véél te heet om zomaar onder te gaan staan zoals de locals dit denden. We vulden daarom elke dag lege flessen met het bronwater, en dit water konden we dan achteraf gebruiken om onszelf of onze kleren te wassen. Wat ons echter vooral interesseerde, waren de rietkragen rondom het vochtige brongebied.
In een vochtig deel van een droog gebied als Nechisar is altijd heel wat leven te vinden, en in de rietkragen rond het moerasgebied van de hot-springs kwamen elke dag duizenden kleine textorwevers (Ploceus intermedius) slapen. Net voor zonsondergang zagen we van overal kleine groepjes arriveren, die de veiligheid van de dichte rietkragen opzochten om te ontsnappen aan nachtelijke roofdieren. Op een avond trokken we naar daar om een poging te wagen een aantal wevers te vangen en te ringen.
Bij aankomst was het al een oorverdovend lawaai van de duizenden wevers die arriveerden en een slaapplekje zochten. Middenin het rietveld spanden we een mistnet op, en nog geen 5 minuten later hing het net al vol met vogels. Voorzichtig werden alle wevers uit het net geprutst, en niet veel later konden we al een tweede lading verzamelen. Maar zo snel als het begonnen was, was het ook gedaan. Eenmaal de vogels een slaapplaats hadden gevonden, was er geen beweging meer in het riet en vlogen er dus ook geen vogels meer in de netten. Geen probleem, want we hadden er meer dan genoeg gevangen. Van elke vogel werden weer alle maten opgemeten (lengte en breedte van de vogel zelf, de snavel, tenen, poten, vleugels,… kortom, elke maat die gemeten kón worden, wérd genomen). Direct na het opmeten werden de vogels dan terug vrijgelaten. Hieronder zie je een filmpje van het ringen:
Wevers zijn fantastische vogels die vooral bekend staan om hun geweven (vandaar de naam…) nesten. Tientallen, soms honderden nesten kunnen in één enkele boom hangen. Ze worden geweven met grasstengels tot een bolvormig nest, met een opening aan de onderkant. Het weven zit ingebakken in de genen van de mannetjeswevers (vrouwtjes bouwen niet mee). Ze leren dit niet van hun ouders, maar kunnen dit van nature, al worden ze er wel beter in naarmate ze meer hebben kunnen oefenen. Elk mannetje maakt een 3-5 nesten, en over elk nest doen ze een tiental uur. Hieronder zie je een klein filmpje dat ik enkele jaren geleden heb gemaakt heb gemaakt in het kleine maar prachtige Rusizi National Park in Burundi. Dit zijn zwartmaskerwevers (Ploceus cucullatus), een soort nauw verwant aan de kleine textorwevers.
Als je interesse hebt om op de hoogte gehouden te worden van nieuwe blog-artikels, kan je hier rechts je emailadres ingeven.
Het wordt eentonig maar er rest mij geen andere keuze, prachtig!
De natuur is zo overweldigend dat je er stil van wordt en door wat jullie presteren hebben we het geluk dat we er van kunnen mee genieten.
Naast het filmpje is er ook een heel mooi en boeiend verhaal. ik weet nu al dat ik ook dit item meerdere keren zal bekijken en uit ervaring weet ik dat ik telkens iets nieuw ontdek. Aan het hele team een dikke proficiat en aan Michiel “je staat zo mooi op de foto ts de inheemse knd”.
Vorige week bekeek ik dit filmpje nog eens opnieuw, het eindigt met een mooie kijk op de smalle afnemende maansikkel en wat me opviel was dat de sikkel helemaal horizontaal ligt. Omdat Ethiopië nog op het noordelijk halfrond ligt zou ik denken dat de afnemende maansikkel net als hier bij ons aan de linkerkant zou staan. Heb uitleg gevraagd bij Mira, sterrenwacht Grimbergen, de verklaring is simpel. De Maanfasen veranderen naarmate men meer in de richting van de evenaar gaat of naar ’t zuidelijk halfrond. Geweldig toch dat jij dat allemaal ter plekke kunt waarnemen.