De voorbije 10 dagen was ik in Oostenrijk. In de bergen leven een aantal geweldige soorten die ik gedurende die tien dagen hoopte op beeld vast te leggen. De papa van Gina woont hier, en heeft een huis in de bergen. In het aangrenzende stuk bos zitten heel wat dieren, en elke dag zagen we sporen van reeën, sneeuwhazen en edelherten rondom het huis. Gina had ooit al een auerhoen gezien in het bos, dus deze fantastische soort stond hoog op mijn verlanglijstje. Bijna elke dag trokken we daarom het bos in om een poging te wagen deze en hopelijk vele andere soorten te zien.
De eerste dag al kwamen we een hele leuke soort tegen. We hoorden het typische spechtengetik tegen een boomstam, en zochten tussen de bomen naar wat beweging. Al snel zagen we de specht, en het bleek om een drieteenspecht te gaan! Dit is een typische spechtensoort van Noord-Europa en de hooggelegen bossen in de Alpen. Terwijl de meeste spechten vier tenen hebben, twee die naar voor en twee die naar achter wijzen (wat ook bij bijvoorbeeld parkieten en papegaaien het geval is) heeft de drieteenspecht maar één teen die naar achter wijst, en twee naar voor. Drie tenen in totaal dus. Mannetjes hebben een geel petje. Je kan op de beelden zien dat deze specht dit niet heeft, dus “onze” specht was een vrouwtje.
Drieteenspechten zijn niet zo makkelijk te ontdekken, maar het voordeel is wel dat ze vaak lange tijd aan dezelfde boom blijven hangen om naar voedsel te zoeken. Heb je ze dus eenmaal gevonden, dan kan je er meestal wel lange tijd naar kijken, op voorwaarde dat je ze niet verstoort natuurlijk. Ideaal voor ons, want ik wilde een poging wagen de specht te filmen. Heel voorzichtig kropen we tussen de struiken om meter na meter wat dichter te naderen. De specht bleef gewoon verder naar voedsel zoeken, en had ons helemaal niet in de gaten. We konden duidelijk zien hoe hij voorzichtig met zijn snavel op de schors tikte om te horen of er geen kleine holtes achter de schors verborgen liggen. Is dit zo, dan is de kans groot dat hierin de larven van houtborende kevers zich schuilhouden. Op één van de beelden van het filmpje kan je zien hoe de specht de schors wegpikt en de onderliggende houtwormpjes met zijn snavel lospeutert. Geweldig om te zien! Uiteindelijk konden we tot op twee meter naderen, en toen we na het filmen terug wegslopen, was de vogel nog altijd aan dezelfde boom bezig!
Drieteenspechten drinken ook graag het sap van bomen. Hiervoor pikken ze rondom de boomstam in de schors een ring van gaatjes. De boom gaat “bloeden”, verliest zijn sap, en geregeld komt de specht dan terug om dit sap op te likken. Deze ringen heb ik niet kunnen vinden in Oostenrijk, maar enkele jaren geleden hebben we ze in Polen wel kunnen zien (zie foto).
Het échte hoofddoel (op het vlak van dieren zoeken dan toch) waren deze reis de gemzen en alpensteenbokken. Hierover, en over nog een aantal andere heel spectaculaire soorten, kan je in een volgende post meer lezen. Als je je mailadres onderaan dit artikel ingeeft, blijf je op de hoogte van nieuwe artikels!
Wat een voorrecht om van zo dichtbij te kunnen genieten van dit tafereeltje en zoals altijd weer heel mooi in beeld gebracht. Ik begrijp niet dat jullie zo dicht zijn kunnen naderen en dan ook nog enkele minuten te kunnen filmen, dat heeft alles te maken met de deskundigheid van de cameraman. In vgl. met de bonte- en groene specht ontbreekt bij deze soort alle kleur maar is daarom niet minder mooi.
Voor beiden een pluim, de hoeveelste al? Magda
Schitterend! Echt een mooi filmpje met de muziek!