Voor velen is het ijsvogeltje met zijn metaalblauwige vleugels en oranjebruine buik het mooist gekleurde vogeltje dat bij ons voorkomt.
Maar sinds kort is er concurrentie! Sinds half juni verblijft er een koppeltje Europese bijeneters (Merops apiaster) in Harelbeke, en ook deze vogels zijn prachtig gekleurd. Ze zien er misschien wel nóg exotischer uit dan de ijsvogels, met hun azuurblauwe buik, roodbruine rug en een grote gele vlek op de keel. In en rond Harelbeke werden de vogels al sinds half juni gespot. Eerst waren het er vijf, maar één koppeltje had het té goed in West-Vlaanderen, en is zelfs gestart met broeden!
Aangezien mijn vriendin Gina op amper een kilometer van het nest woont, ben ik uiteraard al enkele keren naar daar gegaan om de bijeneters voor de lens te krijgen. Het nest vinden is niet moeilijk. Middenin een nieuwe wijk zijn graafwerkzaamheden bezig voor de volgende huizenrij, en in één van de zandhopen hebben ze een hol gegraven. Die zandhoop moest normaal gezien al afgevoerd zijn, maar een diervriendelijke aannemer besefte hoe uniek een broedend koppel bijeneters in België wel was, en besliste dat de berg nog wat langer mocht blijven liggen.
Ook de gemeente en Natuurpunt hebben het héél goed aangepakt. Rondom de zandhopen is een lint gespannen met infoborden. Zo worden al te ijverige vogelspotters en fotografen toch op de nodige afstand gehouden, maar kan je de dieren wél goed observeren zonder ze te sporen. De omwonenden zijn al fan geworden van ‘hun’ bijeneters, en het is altijd leuk wanneer toevallige passanten stoppen om nieuwsgierig te vragen waarom iedereen hier met mega-lenzen en fototoestellen naar een berg aarde zit te staren. Wanneer ze dan een glimp opvangen van deze exotische dieren, blijven ze toch altijd een tijdje gefascineerd kijken. Natuur-educatie ten top!
Zo een nest van een koppeltje bijeneters bestaat uit een gang van ongeveer 1m-1.5m diep, die uitkomt in een redelijk grote nestkamer waarin 4-7 eieren gelegd worden. Dat er in Harelbeke jongen geboren zijn is zeker. Ik ben gisteren nog een keer gaan kijken, en in het uur dat ik daar gebleven ben, zag ik beide ouders continu af en aan vliegen met voedsel voor de jongen. Grappig is dat de oudervogels altijd even een fluittoontje laten horen wanneer ze het nest binnengaan. Zo weten de jongen dat pa of ma daar is met lekkers, al denk ik dat de jongen ondertussen het geklik van fototoestellen ook al associëren met voedsel! Binnen een week zouden de jongen moeten uitvliegen, en er is zelfs al een heuse babyborrel georganiseerd!
De vogels in vlucht filmen is zo goed als onmogelijk. Nog voor ik de vogels door de zoeker van de camera kan zien, zijn ze al weer 50m verder gevlogen. Ze vliegen in pijlsnel tempo heen en weer op zoek naar vliegende insecten, zoals wespen, vlinders, libellen en, uiteraard, bijen. Om het risico gestoken te worden door bijen of wespen te vermijden, smeren ze het achterste tegen iets ruws, waardoor de angel afgewreven wordt.
Echt fantastisch om te zien, en iedere vogelliefhebber in België hoopt natuurlijk dat dit broedgeval met succes eindigt, en dat pa en ma, gevolgd door enkele jongen, in september terug naar Afrika trekken om volgend jaar terug te komen!
Hieronder nog een klein filmpje van enkele drinkende dwergbijeneters die ik kon filmen in Nechisar National Park in Ethiopië. Wil je op de hoogte gehouden worden van volgende blog-artikels, kan je hier rechts je mailadres ingeven.
