Boomkikkers tussen de bramen
Boomkikkers zijn terug van weggeweest. Hoewel ze twintig jaar geleden zo goed als nergens meer voorkwamen in Vlaanderen, zijn er de laatste jaren in sommige natuurgebieden heel wat ingrepen gedaan om te zorgen dat dit leuke kikkertje terug wat meer kansen zou krijgen. En met succes. In Limburg zijn een aantal gebieden waar ze terug zijn. De grootste populatie bevindt zich in het Vijvergebied Midden-Limburg, maar er is ook een populatie in de Dauteweyers, een klein natuurgebiedje in Diepenbeek.
Ik ben er de laatste tijd enkele keren geweest om deze exotisch uitziende amfibieën op beeld vast te leggen. Zo heel moeilijk is het niet om ze te zien. Op zonnige dagen kan je ze soms zien zonnen op de bladeren of takken van braamstruiken. De bladeren zijn groot genoeg om het gewicht te dragen en op de takken tussen de doorns zijn ze dan weer veilig voor roofdieren. Grappig is om te zien dat ze altijd de kleine zonbeschenen stukjes uitkiezen. Schijnt de zon niet, dan kunnen ze zelf van lichtgroen naar donkergroen van kleur veranderen, of indien nodig zelfs helemaal grijs of bruin worden! Rond, in en op de braamstruiken zijn altijd heel wat insecten te vinden, dus ook voedsel is er meer dan genoeg.
Eén van de grote problemen die de uitbreiding van een populatie zouden kunnen tegengaan, zijn de vissen. Vissen eten de boomkikkervisjes op, en daarom is het belangrijk af en toe de vijvers droog te leggen, iets wat dan ook geregeld gedaan wordt in de Dauteweyers. Vissen krijgen zo geen kansen, en hier profiteren de kikkers van. Grote grazers zorgen dan weer dat er wat structuur in het landschap komt: open stukken, struiken,… Deze variatie zorgt voor minieme verschillen in temperatuur, vochtigheid,… wat ook de boomkikkers ten goede komt.
De hechtschijfjes aan de tippen van hun tenen geven hen de perfecte grip, ze kunnen zelfs aan glas omhoog kruipen. Enerzijds hebben die hechtschijfjes dus een “klevend” effect, maar anderzijds stoten ze het vuil ook af. En dit is iets waar de industrie ook erg in is geïnteresseerd. Denk maar aan autobanden die een goede grip geven, maar niet vuil worden, of een anti-slip-schoen die altijd proper blijft,… Er wordt dus heel wat onderzoek gedaan naar de precies structuur en eigenschappen van de hechtschijfjes.
De hele dag door hoor je in de Dauteweyers duizenden groene kikkers kwamen. Maar bij zonsondergang stopt dit gekwaak, en nemen de boomkikkers het met hun “kè-kè-kè-kè-gekwaak” het over!
Over de kikkertjes heb ik een filmpje gemaakt, maar abonneer je ook zeker op deze blog, zodat je op de hoogte wordt gehouden van nieuwe filmpjes:
Alweer een knap werkje, bedankt.
Dag Frederik.
Alweer een schitterend staaltje van jouw kunnen, de filmpjes gaan van mooi, mooier naar mooist. Ik kan me voorstellen dat er in het tot stand komen van dit korte filmpje weer heel wat tijd- en geduld steekt maar je mag er trots op zijn. Omdat je ’t niet vermeldt heb ik even nagekeken en las dat ’t diertje slechts ts. 3,5 en 5cm groot is, schattig.
Het gekwaak van de groene kikker is mij niet onbekend, in de poelen in de Hochter Bampd krioelt het van deze lawaaimakers, mooi om naar te luisteren als we op mooie zomeravonden buiten zitten.
Groeten, Magda
Prachtig en zeer instructief! 🙂