Een koppel monniksparkieten is altijd druk in de weer…
In het verleden heb ik nog al eens gepost over de Brusselse parkieten. Het zijn en blijven exoten, maar ik vind en blijf ze geweldig vinden. De meest voorkomende en ongetwijfeld bekendste parkieten zijn de halsbandparkieten, maar daarnaast leven er ook een aantal grote alexanderparkieten én ook nog enkele kolonies monniksparkieten. Deze laatste, oorspronkelijk afkomstig van Argentinië en Brazilië, maken zelf grote gemeenschappelijke nesten maken, met in elk nest verschillende “kamertjes”, één kamertje per koppel. Het zijn de enige parkieten die dit doen, maar zoals altijd heeft dit een reden. In hun thuisbasis in Zuid-Amerika bevolken ze de zogenaamde “pampas“. Dit zijn enorme vruchtbare grasvlaktes, maar op die grasvlaktes staan geen bomen met boomholtes waarin ze zoals de meeste andere parkietensoorten hun nest in kunnen maken. De evolutie heeft ervoor gezorgd dat ze dan de weinige hogere plekken die er dan wél zijn, ten volle benutten door het maken van die nesten. Monniksparkieten zoeken daarom ook veel vaker hun voedsel op de grond dan andere parkietensoorten.
Aan hun bouwsels is heel wat knutselwerk, dus zijn ze altijd leuk om te bekijken wanneer ze met de takjes in de weer zijn.
De monniksparkieten zijn in Brussel lang niet zo verspreid als de halsbanden, maar in een klein parkje in Ukkel (niet meer dan een stukje groen op het kruispunt van enkele drukke banen) staan enkele hoge bomen waar in enkele grote nesten te vinden zijn. Tot vorig jaar hadden de vogels ook nesten rond de lantaarnpalen gemaakt, maar om schade te voorkomen én om een poging te doen de populatie wat in te perken, zijn deze vorig jaar vernield.
Bij aankomst aan het parkje kon ik er niet naast kijken. Nu er geen bladeren aan de bomen meer hangen, vielen de enorme takkenconstructies erg op. De nesten kunnen tot 200kg zwaar en enorm groot worden! Net als de halsbanden hoor je de monniksparkieten eerder dan je ze ziet. Een twintigtal vogels zaten verspreid in de bomen, en sommigen waren druk bezig met de constructie van hun nest. Leuk om te bekijken, leuk om te filmen! De nesten worden trouwens niet alleen gebruikt om te broeden. Terwijl de Brusselse halsband- en alexanderparkieten tegen de avond verzamelen in enkele gemeenschappelijke slaapplaatsen verspreid over Brussel, blijven de monniksparkieten ’s nachts in hun nest. Hier is het veilig!
In principe zou deze soort moeilijk onze winters kunnen overleven, maar er wordt natuurlijk erg veel in tuinen bijgevoederd en hier profiteren de parkieten van. Mijn bedoeling is om nog eens terug te gaan in het broedseizoen, wanneer pa en ma druk in de weer zijn om hun jongen groot te brengen…
Je kan hiernaast of hieronder je mailadres ingeven, zodat je op de hoogte gehouden wordt van nieuwe berichten op deze blog.
Kort maar mooi filmpje. Onbegrijpelijk dat de vogeltjes zich niets aantrekken van het drukke verkeer dat onder ze door raast. ik herinner me nog beelden van parkieten in Brussel (dieren in nesten), weet niet meer of het over deze soort ging. De monniksparkieten liggen wellicht aan de basis van de kangoeroewoning, hoe slim en inventief deze diertjes zijn.
Bedankt alweer Frederik voor dit filmpje, ik word er blij (nog blijer) van.
Groetjes vr jullie 2. Magda
Hoe staat het met de vernielingen(?) die ze eventueel kunnen aanbrengen als men leest dat de nesten om en bij de 200kg wegen, en inderdaad het zijn prachtige dieren.
Dag Ghislain,
die vernielingen vallen heel goed mee. In sommige landen waar ontsnapte monniksparkieten zich gevestigd hebben kunnen ze problemen geven aan elektriciteitsvoorzieningen, omdat ze hierrond soms grote nesten maken, maar uiteindelijk is dit wel makkelijk te voorkomen. In Brussel worden soms nesten rond lantaarnpalen vernield ter bescherming, maar eigenlijk zijn er wat de monniksparkieten betreft (voorlopig?) geen negatieve gevolgen. In warmere streken kunnen ze wel voor landbouwschade zorgen, maar ook dit speelt hier, in een stedelijke omgeving als Brussel, geen rol.
Mooi, enig tafereel…
Bedankt Jo!
Omdat ik de filmpjes meestal meer dan 1 keer bekijk omdat er me toch telkens iets ontgaat en omdat ze ook mooi zijn, deed ik dat nu weer. ’t Is eigenlijk niet te begrijpen dat de takjes dat gewicht van dat enorme nest kunnen dragen en niet afbreken. Het nest hangt te bengelen aan de dunste takjes, het verst verwijderd van de stam. Om de vogeltjes van zo dicht bij te kunnen filmen is ook een kunst. Magda
Heel instructief, dat die parkieten bij ons en in het drukke verkeer zich voortplanten en overleven. Leuk dat je hier al diie uitelg geeft. Wat een gigia nest en wat een beelde. Sylvia