Vorige maand ging mijn dassenfilm in première. Het enige wat nog ontbrak was een intro! Die moest ik nog maken.De bedoeling van de intro is dat ik heel in het kort wat uitleg geef om de film aan te kondigen. Het zou super zijn moest het mij lukken om samen met de dassen in beeld te komen terwijl ik die uitleg geef. Niet simpel, maar ik wilde toch een poging wagen (uiteindelijk lukt het David Attenborough ook altijd om samen met de dieren in beeld te komen 🙂 ).
Daarom trok ik met Geert, een goede vriend die ook de voice-over van mijn film tot zijn rekening heeft genomen, naar de dassenburcht in de Voerstreek waar ik het grootste deel van de film heb opgenomen.
We installeerden ons op een eindje van de burcht, en dan was het wachten geblazen. De dassen verlaten ofwel net voor, ofwel net na de schemering hun burcht. Is het vóór de schemering, dan kan ik mooie kleurenbeelden maken. Net na de schemering moet ik het doen met infraroodbeelden, zwartwit dus.
Zelfs het wachten op de dassen is zelden saai. Zo kwam er dit keer een reekalf naar ons toegelopen. Net zoals mensenkinderen hebben ze nog bijna nergens bang voor, en na wat toertjes om ons heen te hebben gelopen, trok het naar de vlakbij gelegen weide om daar op zoek te gaan naar verse blaadjes en kruiden. Iets later begon ook een bosuil te roepen, maar de dassen, die besloten om nog even in hun burcht te blijven. Uiteindelijk, toen het net te donker was om nog in kleur te filmen, kwamen de eerste dassen naar buiten. Langzaam sloop ik in het verlengde van een dikke boom richting de burcht. Ik haalde de micro boven, en deed enkele opnames van de intro mét de das op de achtergrond!
Missie geslaagd! We genoten nog even van een vlooisessie van de dassen vooraleer we de burchtomgeving verlieten. In onderstaand filmpje kan je de twee versies zien. Voorlopig gebruik ik nog wel de tweede versie (die in kleur zonder das), maar ik wil blijven proberen om toch een leuke intro, in kleur, mét das, in elkaar te steken! De volledige film is trouwens te bekijken in het Toeristisch bureau van de Voerstreek in ’s Gravenvoeren.
De eerste opname in kleur vind ik mooi en duidelijk , ook al omdat je voluit kan spreken. De Wit zwart versie Is dan weer leuk met het onderwerp van de film, de das, op de achtergrond ……..moeilijk te kiezen
Dag Frederik.
Waardering voor de inzet die- en het geduld dat je kunt opbrengen om jouw filmpje steeds meer te vervolmaken. Beide versies zijn mooi maar Ik vind de zwart-witopname de mooiste, de das kruipt uit zijn hol terwijl jij vertelt en zowel de duisternis als de fluistertoon geven iets mysterieus aan het geheel en daar houd ik wel van.
Groetjes, Magda
ik vond het een heel leuk filmpje,
Rob
Fijn om te horen dat je het leuk vond, Rob!
Ik vond het een heel leuk filmpje omdat ik dassen nu van heel dichtbij heb gezien,
STAN.
Dankjewel Stan!
Dag Frederik.
Mijn bewondering voor jouw filmpje heb ik al meermaals geuit maar nu ik het filmpje gezien heb op een groter scherm wil ik het volgende zeggen,
het is een versregel uit een gedicht van de bekende 18de eeuwse romantische Engelse dichter John Keats.
“a thing of beauty is a joy forever”
Veel groetjes, Magda