De winter is voorbij, maar toch kan het nog behoorlijk koud zijn. Zéker in de hoger gelegen Belgische Ardennen. Dieren die dan ook nog eens een groot deel van de tijd in het water doorbrengen, moeten extra goed oppassen om niet onderkoeld te raken. Maar gelukkig, hoe kan het ook anders, hebben dieren hun aanpassingen om tegen die koude te kunnen. Zo ook de bevers, mijn hoofdonderwerp van de laatste weken.

Toen ik een tijd geleden bij de burcht toekwam, was het al donker. Veel vroeger moet ik er ook nog niet zijn. Ook al zijn de dagen goed aan het lengen, toch zal het nog enkele weken duren vooraleer de bevers ook bij het laatste daglicht te zien zullen zijn.
Hoewel bevers zich niet al te veel aantrekken van het schijnen met een zaklamp, probeer ik zoveel mogelijk door de infraroodcamera te kijken om ze zeker niet te verstoren. Heel voorzichtig naderde ik de plek waar ik ze een week geleden ook al had gezien, keek door de camera, en ja hoor, daar zaten ze weer. Dit keer waren drie bevers druk bezig met het poetsen van elkaars vacht.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het waren het volwassen mannetje en vrouwtje, en een jong van verleden jaar. Het poetsen van de vacht is voor een een waterdier als een bever superbelangrijk. De vacht moet tiptop in orde zijn. Hun vacht bestaat uit twee laagjes. De dichte, fijne ondervacht moet hen tegen de koude beschermen, en een langere vette onderlaag zorgt voor een extra waterafstotende laag. Bij de bever staan er per vierkante centimeter ongeveer 23.000 (!!) haartjes ingeplant. Bij de mens zijn dit er 300… Geen wonder dat er in het verleden zoveel gejaagd werd op bevers voor hun warme vacht!

Aan de basis van hun staart hebben bevers nog enkele klieren die een vettige, waterafstotende olie afscheiden. Met hun voorpoten wrijven ze hier eerst over, om vervolgens heel hun lichaam ermee in te smeren. Hierdoor blijft de vacht waterdicht en kunnen ze mooi door het water glijden.
Door dit vlooien kunnen ze ook de plekjes bereiken waar ze zelf moeilijk aankunnen. Bevers hebben als extra isolatie een heel dun luchtlaagje tussen hun vacht en huid, en door dit vlooien blijft dit luchtlaagje behouden.

De drie bevers bleven zeker een kwartier lang elkaar uitgebreid vlooien. Het gaf mij de kans om dit poetsen, het vlooien, en het wrijven over hun klieren mooi in beeld te brengen.
Ik kon een hele tijd genieten van het schouwspel, en op een gegeven moment was het vlooien gedaan. De drie verspreidden zich en gingen elk op zoek naar verse takken. En dat is mijn volgend doel: bevers op film die met die takken als echte ingenieurs druk bezig zijn hun dam en burcht te verstevigen!

Om tussentijdse kleinere filmpjes, of soms zelfs een live-uit-het-veld-filmpje te bekijken kan je altijd de Wild Things Facebookpagina liken: www.facebook.com/WildThingsNatuur